جوان بایرن، مشهور به اساتا شکور، فعال سیاسی افریقایی-امریکایی و یکی از چهره‌های سرشناس جنبش رهایی‌بخش سیاهان امریکا در دهه‌های شصت و هفتاد قرن بیستم است. وی عضو «حزب پلنگان سیاه» و یکی از بنیانگذاران «ارتش آزادیبخش سیاهان» بود.
اساتا در ۱٩۴۷ در یک فامیل فقیر و کارگری در کوینز نیویارک به دنیا آمد و در کارولینای شمالی بزرگ شد. در این دو ایالت امریکا تبعیض و ستم غیرانسانی و بیرحمانه بر سیاهان بشدت اعمال می‌شد. به گفته خود اساتا: «من طفولیت خود را در جنوب نژاد‌پرست سپری کردم و بعد از نقل مکان به شمال کشور دیدم که سیاهان با عین شدت قربانی تبعیض و ستم اند.»
اساتا فقر مدهش و بی‌عدالتی بی‌پایان در حق سیاهان را با تمام وجود در جامعه امریکا لمس می‌کرد. در دوران پوهنتون او تاریخ مملو از جنایت علیه سیاهان و همچنان جنبش‌های مبارزاتی سیاهان برضد استعمار را مطالعه نمود که بدون شک در شکل‌گیری نظرات سیاسی وی و تعهدش به مبارزه انقلابی نقش بسزایی داشت.
در سن ۲۳ سالگی اساتا به عضویت «حزب پلنگان سیاه» که جدی‌ترین تشکل علیه تبعیض، نظامی‌گری و جنگ‌افروزی دولت امریکا بود، درآمد. وی از اولین اعضای زن آن حزب بود که بعدها با حمایت سایر زنان حزب موفق شد مردسالاری درون تشکیلات را شکستانده و بخش‌های مهمی از رهبری را بدست گیرند. وی رهبری منطقه هارلم، یکی از بزرگ‌ترین محله‌های سیاه‌پوست‌نشین آمریکا را که تاریخ مملو از مقاومت و خیزش دارد، به عهده گرفت. اساتا با نوشته‌های خود آگاهی سیاهان را ارتقا داده و به جلب و جذب آنان به مبارزه انقلابی در چهارچوب «حزب پلنگان سیاه» سخت می‌کوشید. او در ایجاد و بسط «برنامه صبحانه رایگان» برای کودکان فقیر که یکی از برنامه‌های اجتماعی حزبش بود، سهم برازنده‌ای داشت.
اساتا در همسویی با حزبش، معتقد بود که مبارزه علیه تبعیض نژادی بدون مبارزه علیه نظام سرمایه‌داری و امپریالیستی بی‌معنی است. وی تاکید داشت که تبعیض و نابرابری نژادی و جنسیتی خود محصول جامعه طبقاتی می‌باشد. یکی از گفته‌های مشهور وی چنین است: «انقلابیون افریقایی این نکته را به خوبی درک کرده‌اند که آزادی افریقایی‌ها فقط مسئله تبعیض نیست. اگر ساختار اقتصادی سرمایه‌داری از بین نرود و فقط استعمارگران سفیدپوست رانده شوند، جای شان را استعمارگران سیاه‌پوست اشغال می‌کنند.»
در ۱٩۷۰ بنابر اختلافات با «حزب پلنگان سیاه»، اساتا آن حزب را ترک و «ارتش آزادیبخش سیاهان» را بنیان گذاشت. این سازمان نیز به مبارزه انقلابی و مسلحانه برای آزادی سیاهان باور داشت. او شدیدا مخالف اشغال ویتنام توسط امریکا بود و اظهار داشت: «امریکا خواهان شکست ویت‌کانگ بود و من مشتاق دیدن پیروزی شان. پوستر قتل‌عام "مای‌لای" نصب بر دیوارم که انبوهی اجساد سوراخ سوراخ زنان و کودکان ویتنامی را نشان می‌دهد، هر لحظه یادآور وحشت حاکم در دنیا بود.»
اعتقاد اساتا و حزبش -«پلنگان سیاه» و بعدا «ارتش آزادیبخش سیاهان»- به مبارزه مسلحانه دستاویزی بود برای دولت امریکا تا فعایت‌های آنان را خطرناک قلمداد کند. در ۱٩۶٩ «حزب پلنگان سیاه» در صدر لیستی بود که اعضا و رهبران آن تحت پیگرد اف.بی.آی قرار داشتند. اعضای این حزب طی دسیسه‌های مختلف و بخصوص برنامه «کاینتلپر» زندانی و کشته شدند.
در سال ۱٩۷۷، اساتا در اثر شلیک پولیس نیوجرسی مجروح و سپس در شفاخانه دستگیر و بشدت مورد لت و کوب قرار گرفت. او را به اتهام دروغین قتل یک پولیس دستگیر و شکنجه نمودند. اساتا پس از سپری نمودن ۱۳ سال در یک زندان مردانه، با همکاری رفقایش موفقانه از زندان فرار و به کوبا پناهنده شد.
در سال ۲۰۱۳ دولت امریکا اساتا را همطراز با جنایتکاران خطرناکی چون اسامه بن‌لادن در لیست تروریستان تحت تعقیب اف.بی.آی قرار داد و جایزه ۲ میلیون دالری برای سرش تعیین گردید. با وجود پافشاری زیاد امریکا، فیدل کاسترو حاضر نشد تا اساتا و دیگر پناهندگان سیاسی امریکایی را به دولت ددمنش شان بسپارد.
خوشبختانه این همه رنج و مصایب اساتا شکور را متزلزل نساخته و امروز نیز حامی مبارزه انقلابی و خودمختاری برای سیاهان و همه‌ی اقلیت‌ها می‌باشد. او در کوبا زندگی ساده‌ای داشته و مقالات فراوان و چندین کتاب علیه تبعیض نژادی در امریکا، فقر و بیکاری سیاه‌پوستان و سایر اقلیت‌ها، خشونت پولیس در مقابل آنان وغیره نوشته است.